Voor we aan de woensdag-museumdag-teksten op de sociale media begonnen, hebben we eerst met een groepje medewerkers overleg gehad over onderwerpen waar ik het over zou kunnen hebben. Een van de onderwerpen was: ‘Wat is je favoriete voorwerp of ruimte in het museum?’. Tot nu toe zijn er nog genoeg andere dingen om het over te hebben, maar ik heb er wel over nagedacht. Ik moet toegeven dat mijn eigen favoriete voorwerp niet bij de collectie van het museum hoort maar bij het interieur. Mijn favoriete voorwerp is namelijk de tafel die in de bibliotheek van het museum staat. Het is naar mijn idee de belangrijkste plek van het museum. Het is de plek waar we normaal gesproken koffiedrinken en bijpraten. Waar we gesprekken voeren, verhalen vertellen (al dan niet in dialect) en gasten ontvangen. De plek waar ideeën ontstaan en besproken worden. Kortom, het hart van het museum. Ik mis hem, die tafel, nu het museum gesloten is en ik als balievrijwilliger niet hoef te werken.
Veel mensen denken dat nu we dicht zijn, de medewerkers thuis zitten en geen werk hebben. Het eerste is waar, de collega’s blijven zoveel mogelijk thuis, maar gewerkt wordt er zeker. Tenslotte zijn we niet alleen museum, maar ook historisch centrum. Er is een enorm archief met oude foto’s en filmmateriaal, er zijn oude documenten, stambomen, artikelen over Terschelling, boeken, etc. En dat historisch centrum moet bijgehouden worden en vragen erover moeten worden beantwoord. Maar wie zijn die mensen die het museum draaiend houden nu eigenlijk? En wat doen ze? In de komende maanden ga ik met allemaal een keer in gesprek. Maar voor nu eerst een korte kennismaking. Een historisch museum een bolwerk van oude mannen? Nee hoor, dat is het al lang niet meer.
Odi Littmann werkt sinds 2015 in het museum. Eerst als vrijwilliger en sinds juni 2017 in vaste dienst voor 18 uur per week als algemeen museummedewerkster: ‘Naast het ontvangen van bezoekers in de balieruimte, werk ik ook in het historisch centrum. Het inschrijven en registreren van nieuwe aanwinsten en het beschrijven en terug vindbaar maken van originele documenten is daar onderdeel van. Daarnaast draag ik met de andere collega’s zorg voor de dagelijkse continuïteit van het museum en historisch centrum, denk aan gebouwonderhoud, administratie en schoonmaak.’
Alette van Ommen: ‘Sinds juni 2017 heb ik het geluk om als algemeen museummedewerker in ‘t Behouden Huys te mogen werken. De taken waar ik me mee bezig houd zijn heel divers, van roosters maken, meedenken en meewerken aan nieuwe exposities tot het invoeren van gegevens/informatie over schenkingen en boeken die het museum binnenkomen.
Op dit moment ben ik vooral bezig met het (her) inrichten van 2 expositieruimtes, wat ontzettend leuk is om te doen!’
Anemoon Elzinga werkt er sinds 2018 en houdt zich bezig met de bedrijfsvoering: ‘Ook als de voorkant dicht is moeten er aan de achterkant dingen voor het museum en historisch centrum worden gedaan. Dat varieert van overleg, meedenken, stroomlijnen van financiën, maken van contracten, tot nakijken van verzekeringen.
Ook ben ik met anderen betrokken bij educatie en digitaal erfgoed. Daarnaast moet er ook wel eens wat opgefrist worden in het museum. De audiotour bijvoorbeeld, of geluidsopnamen van tentoonstellingen. Ook daar ben ik actief bij betrokken. Van alles wat dus!’
Dorine Vleeshouwer: ‘Ik ben begin 2020 bij ’t Behouden Huys komen werken en net als de rest houd ik me met verschillende zaken bezig. Op dit moment ben ik voornamelijk bezig met Erfgoed Terschelling. Het is enerzijds belangrijk dat we ons archief op een toekomstbestendige manier kunnen bewaren en daarnaast willen we de toegankelijkheid vergroten. Een ontzettend gaaf project om te doen!’ Daarnaast maakt het museum ook gebruik van Dorine haar creatieve talent.
Elske van Rees is de ‘vliegende kiep’ die tegelijk met Dorine het team is komen versterken. Hoewel ze zich voornamelijk bezighoudt met het nieuwe educatieprogramma voor de scholen, werkt ze ook regelmatig in het historisch archief, maar zet ze ook net zo lief even een wandje in de verf.
En tenslotte de enige man in het gezelschap, duizendpoot Richard van der Veen:
‘In september 1985 ben ik als vrijwilliger – ‘educatief medewerker’ - begonnen in het museum. (Begin toch iets te krijgen van een dino… -T-Rex?) Mijn vaste aanstelling heb ik op 1 juli 1988 gekregen.
Sinds 1 september 2016 ben ik de eindverantwoordelijke in het museum en kan iedereen mij hiervoor aanspreken. Het behoud van het Terschellinger cultureel-historisch erfgoed en de kennis hierover doorgeven - op allerlei manieren - is mijn doel. Een goede samenwerking en verstandhouding met de medewerkers zijn daarbij van groot belang. Ik stel dus het beleidsplan op, museumteksten, het collectieplan, jaarverslagen, het collectiehulpverleningsplan en educatie-plannen, maar altijd in overleg met de collega’s die er wekelijks mee werken. Ook het contact en de samenwerking met de mensen van de binnen- en buitendienst van de gemeente en de directie, raad en college zijn voor zowel het Museum als het Historisch Centrum onmisbaar.’
De balievrijwilligers, zoals ondergetekende, zijn dus de enige medewerkers die momenteel echt niet voor het museum werken. (Nou ja, op stukjes schrijven na dan…) En ik mis het. Ik hoop snel weer onze gasten te kunnen ontvangen. En met de collega’s inspiratie op te doen aan de keukentafel.
Tekst: Nienke Meijvogel-Blom