Ruim 140 jaar lang is de rode bol met windwijzer het allerhoogste punt -en blikvanger!- van Terschelling. In 1835 wordt op de toren een lantaarn geplaatst voor een olielicht met een bijbehorende draaitafel voor de lenzen. Op de koepel van de lantaarn komt de walmbol te staan. Hij dankt zijn naam aan de gaten onderin waardoor de walm van de grote olielamp naar buiten kan trekken. En ook handig is dat de windvaan op de bol de Terschellingers de hoek wijst waaruit de wind waait. In de loop der tijd wordt het olielicht vervangen voor elektrisch licht met enorme gloeilampen, maar de walmbol blijft fier de karakteristieke bekroning van de Brandaris. Totdat met de grote restauratie in 1979 de bol moet wijken voor een radarantenne. Gelukkig is nu het legendarische hoogste punt van toen weer binnen handbereik. Dus heb je je altijd al eens bovenop de Brandaris willen wanen? Vanaf nu kan het in ons museum.
